Mabilis talaga ang paglipas ng panahon tuwing nagsasaya o maraming ginagawa. Parang kailan lang Orsem ko noong unang pagpasok pero ngayon malapit na ako magtapos sa pag-aaral. Kakaiba talaga ang mga dinaanang pagsubok, pagbabago't kasiyahang naranasan ko noong nakaraang taon. Maganda sigurong balikan ang mga mahahalagang nangyari sa akin, masaya man o malungkot.
UAAP Season 72
Sa hindi ko inaasahang huling beses kong maglaro, nakamit namin ang ikatlong gantimpala apat na magkakasunod na taon. Nilayon naming magtagumpay sa panahong iyon ngunit maraming nagkasakit at nasaktan sa ensayo nang palapit na ang labanan.
Sa kabutihang palad, hindi ako natulad sa iba kong mga kasamang napilayan bago lamang ang pagsubok. Subalit, hindi kasing lakas ng nakaraang taon ang aking kondisyon. Ito'y nagbunga ng apat na puntos lamang, ang pinakamababa kong resulta sa apat na taon kong pakikilahok sa UAAP simula hayskul.
Sa pinakahuli kong karera, ako ang ikapitong nagtapos sa 10,000m walk. Sa halip ng mababang posisyon, nakamit ko ang pinakamabilis kong oras. Ngunit, sa kasamaang palad hindi nakapuntos ang isa naming kakampi sa dalawang karera. Nang matapos niya ang huli naming karera, tumiklop siya sa sahig, umiyak at nagpatawad sa 'kin.
Naiyak rin ako noon sapagkat naramdaman ko ang hapdi ng hindi pag-abot sa pinakakaya mo. Sinabihan ko siya na hindi problema iyon dahil ang pinakamahalaga ang pagbuhos ng lahat. Inulit ko sa kanya iyon ng ilang beses ngunit 'di ko mapigil ang pagpatak ng aking luha. Bukod dito, masama rin ang loob ng isa pa naming kakampi dahil malayo siya sa pinakamabilis niyang oras.
Bigo man o hindi ang tingin sa kinalabasan ng aming karera, hindi makakamit ng Ateneo and ikatlong gantimpala kung wala ang puntos namin sa walk.
No comments:
Post a Comment