Iyan ang oras ko sa nakaraang 5,000m Walk sa Ultra. Doon lang talagang tumama sa akin. Wala akong bilis, hindi ko kayang makipagsabayan at utak ko hindi pangkarera. Ito ang nangyari dahil walang kasama sa ensayo't hindi nakaranas ng karera paglipas ng matagal na panahon. Utak ko hindi na pang atleta ng track & field. Andami ko na ibang gawain kaya paano ko na bibigyan ng oras ito?
27 minuto ang tinakdang oras na habulin ko para makapasok sa lineup. Ang UAAP naman sa Pebrero pa magaganap kaya sa tingin ko maaabot ko naman ito sa loob ng apat na buwan. Subalit, dalawa nalang kami naglalaban para sa huling pwesto.
Ang kaagaw kong iyon ay kababalik lang sa track oval matapos mawala ng halos isang taon dahil sa kahilingan ng magulang. Wala ka naman magagawa sa ganung sitwasyon. Pero napansin naming lahat malaki talaga ang nilakas niya. Pinag-isipan pa nga kung padadala siya sa Dumaguete noong nakaraang buwan para sumali sa Unigames. Sa nakikita ko rin, masipag talaga siya't mukhang kayang-kaya nang pumuntos.
Ako naman, matagal nang nawala dahil sa sakit, nagkaroon pa ng injury sa ITB matapos nun, at hindi pa nakakapokus sa ensayo dahil sa ibang mga interes at gawain. Pero, mahal ko pa rin ang track. Hindi ko ito babalikan at magtiyatiyaga muli sa pagbalanse ng maraming responsibilidad kung wala na ang apoy ko para rito. Ngunit, umabot na sa punto kung saan makakasama lamang kung tumuloy pa ako. Gusto ko pa rin tumulong pero paano naman kung hindi ko naman kayang maglaan ng oras para sa ensayo? Noong nakaraang taon pa lang, Tugon na talaga ang balak kong tutukan ngyon at papangalawa na track kung sakaling bumalik ako na nangyayari nga.
Nakakahiya naman ito sa mga kakampi ko na nagbubuhos talaga ng oras at madaming sinasakripisyo para gumaling at lumakas. Bakit pa ako nandito kung hindi ko rin iyon magagawa?
Oras na sigurong magpaalam at bigay na ang pwesto sa mas karapat-dapat na atleta.
No comments:
Post a Comment